Tijdens de uitbraak van COVID-19 was ik met mijn gezin op wintersport in Oostenrijk. Op dat moment kregen we de informatie dat Oostenrijk slechts één met Corona besmette persoon telde. Ik weet nog goed dat we zaten te eten in het hotel en dat iemand aan de tafel naast ons, ontzettend aan het hoesten was. Ik herinner mij vooral mijn twijfel om daar iets van te moeten zeggen; het begin van de Corona onzekerheid. Op weg naar huis hebben we de hele terugreis naar de radio geluisterd om ons goed te laten informeren. Het is lastig om het juiste beleid uit te zetten als er nog zo weinig kennis is over een nieuw virus en de impact ervan op de samenleving. Ik heb het proces met veel belangstelling gevolgd, zowel vanuit een wetenschappelijke als mensgerichte en maatschappelijke interesse. De beslissing om mensen ruimte en verantwoordelijkheid te geven en niet te gaan voor een ‘total lock-down’ vind ik bewonderenswaardig. Deze keuze zorgde toch voor extra ruimte waardoor de situatie niet zo benauwend is geworden als in sommige andere landen waar wel deze keuze is gemaakt. Ik  heb bewondering voor het kabinet en het OMT hoe zij het beleid hebben uitgestippeld. Het beleid waar Rutte voor ging, passend bij de Nederlandse cultuur, om regels na te leven met eigen verantwoordelijkheid geeft mensen een keuze en dat voelt als een soort vrijheid. Jaap van Dissel als woordvoerder van het OMT, die helder duidelijk als wetenschapper verwoordde welke koers we op dat moment het beste konden varen met de kennis die we hadden. Als medisch bioloog vind ik het een voordeel dat we met z’n allen hygiënischer zijn geworden :-). Het handen wassen en afstand nemen, heeft de mensen hopelijk bewuster gemaakt dat we elkaar zo gemakkelijk kunnen besmetten.

Veranderingen blijken toch steeds weer voor de meeste mensen echt lastig te zijn.  Zeker nu in de Corona tijd , je moet je levenswijze telkens bij stellen en meebewegen met de laatste beleidsmaatregelen. Het samenzijn met vrienden en familie hebben we erg gemist. Maar we hebben het wel met een goed doel gedaan en met het besef dat met name ouderen en mensen met gezondheidsbeperkingen het zwaar hebben (gehad). Tijdens de ‘intelligente lock-down’ hebben wij nauwelijks vrienden en familie bezocht. Een goede uitzondering hierop was dat ik met mijn moeder ben meegegaan naar het ziekenhuis voor een geplande cardioversie, zodat ze niet alleen hoefde te gaan. Dat was goed om te doen. Het was ook indrukwekkend want de hartbewaking lag vlak naast de ingang van de Corona IC, afgetaped met rood wit gestreept lint. Wat ik ook wel als bijzonder heb ervaren is dat mijn vader met diagnose Alzheimer, juist meer rust heeft ervaren. Doordat mijn ouders veel minder afspraken hadden gedurende de afgelopen maanden, kreeg hij meer structuur en zo ook meer autonomie en dat heeft hem goedgedaan.

Met ons gezin van tweeverdieners met 2 puberzoons, zijn we samen aan de slag gegaan om ervoor te zorgen dat ieder een goede plek heeft om te werken of taken voor school te doen. We hebben de huishoudelijke en praktische taken verdeelt en proberen iedere dag iets gezelligs te doen met z’n allen. Bij de kinderen vond ik het bijzonder en mooi te zien dat door de afstand school andere kwaliteiten zichtbaar werden. Zoals goed kunnen zelfstandig werken, meer met leraren communiceren en gemakkelijker vragen stellen dan wanneer ze fysiek naar school gaan. Ook heel fijn om te zien dat ze hun taken voor school goed kunnen organiseren en hun week plannen. Ze genoten daarnaast ook zeker van de vrijheid om hun eigen ritme te bepalen. ’s Avonds na het eten hebben we telkens onze gezamenlijke activiteit gedaan. We hadden keuze uit ongeveer 10 activiteiten waarbij onze oudste zoon de IPad zo had geprogrammeerd dat we iedere dag at random een spel of activiteit “kozen”. We kwamen er snel achter dat voor elke activiteit duidelijke spelregels en afspraken nodig waren. In ons gezin blijkt dat discussies over veranderingen en verbetering van spelregels het leuk doen van een spel aardig in de weg kunnen staan :-). Met onze zelf gemaakte handleidingen kunnen we nu met veel meer plezier de activiteiten doen. Een van de activiteiten is dat ik de drie heren yogales geef. In het begin was het aardig onwennig  en hebben we ook erg gelachen. Maar oefening baart kunst en de houterige motoriek van het begin verandert nu meer en meer in echte soepele yoga bewegingen. We merken alle vier dat yoga een verandering inzet en helpt het hoofd leeg te maken. Wat hen betreft open ik een yogastudio.

We zijn als gezin hechter geworden. We hebben bewust samen de schouders er onder gezet om er ondanks de beperkingen iets leuks van te maken. Daarnaast heeft het ons goed gedaan om ons eigen ritme te hebben. Wat mij betreft proberen we dit ook vast te houden.

Voor COVID-19 uitbrak, werd ik me bewust dat ik toe ben aan een nieuwe uitdaging. Ik ben binnen mijn bedrijf opzoek gegaan naar een andere functie. Maar helaas, door de Corona crisis werden alle opties bevroren. Nu zoek ik verder en breder, want de COVID-19 creëert gelukkig ook weer nieuwe kansen.