Hoewel COVID-19 actief was in China en het via Italië dichterbij kwam, deden we er -net als velen- eerst nog wat lacherig over, maar we werden al gauw geconfronteerd met een onbekende, moeilijke situatie: een pandemie die ook niet snel voorbij lijkt te gaan.
Eind februari, al enkele weken voor de afkondiging van de intelligente lock-down in Nederland, had ik de maandag daarop een ‘global meeting’ met externen in Barcelona, die op het laatste moment naar een virtuele setting omgezet diende te worden. Wij vonden reizen niet verantwoord en enkele deelnemers hadden ook hun twijfels geuit, met als gevolg annuleringen van vluchten, hotels en dergelijke. Dat was een uitdaging en met de inzet van het hele team (er waren ook al mensen vooruit gereisd) hebben we het programma toen zodanig ingericht dat het virtueel goed tot z’n recht zou komen. De agenda moest compacter dus we hebben alleen de essentiële topics geagendeerd en volop ruimte geboden voor het stellen van vragen en het beantwoorden ervan. Ondanks het op korte termijn moeten wijzigen, was de sfeer goed en begreep iedereen dat er geen ander alternatief was. De meeting verliep goed, er was humor, flexibiliteit en eigenlijk verliep het best normaal. Uiteindelijk heeft iedereen bijgedragen aan een succesvolle virtuele bijeenkomst.
Een week later zou ik naar de VS vliegen om eindelijk mijn collega’s te ontmoeten met wie ik toen al bijna een jaar remote samenwerkte. Die reis werd natuurlijk ook geannuleerd, dus hebben we onze bestaande, virtuele werkwijze vrolijk voorgezet en dat gaat prima. Voordat ik hier begon had ik nooit verwacht dat je zo goed remote kunt samenwerken. Al mis ik zeker de meer en minder formele ontmoetingen en de toegevoegde waarde om elkaar van tijd tot tijd face to face te ontmoeten.
Naast het werk doe ik onder andere aan Tai Chi Chuan. Normaal gesproken doen we de oefeningen gezamenlijk in een zaal. Ook daar hebben we ons moeten aanpassen, en dat went best snel. De afgelopen tijd heb ik de lessen via mijn laptop gevolgd en stond ik met een houten zwaard de oefeningen in mijn huiskamer te doen, zorgvuldig de lamp en televisie ontwijkend. Dat ging eigenlijk prima en het heeft ook nog tot wat vermaak van de buren en andere mensen op straat geleid.
Mijn ouders had ik sinds de kerst niet meer gezien; natuurlijk hebben we elkaar wel gebeld. We hebben elkaar eind mei voor het eerst weer gezien vanwege mijn moeders verjaardag die we in een tuin vierden en waarbij we redelijk gepaste afstand konden houden. Ik vind het boeiend om te zien hoe mensen met deze afgelopen periode zijn omgegaan, met respect voor elkaar en de situatie. Ook nu schikken mensen zich meestal nog naar de onconventionele situatie die er is. De een accepteert gelaten dat er niet naar de kroeg of theater gegaan kan worden; weer anderen hebben meer angst en ervaren daarmee ook stress. Voor mij ging het aanpassen redelijk vanzelf en ik ben er vrij nuchter onder, maar ik denk dat we nog meer van Covid-19 kunnen gaan verwachten, helaas.
Gaandeweg vinden we oplossingen voor de beperkingen en we zijn ons, denk ik, bewuster geworden van wat we wel en niet kunnen doen. Nu het beleid versoepeld is, is het extra genieten om een hotel te kunnen boeken en naar onbekende plekken te gaan. Zo heb ik vorige week met mijn zoon en mijn vriendin in Duitsland naar fossielen gezocht, samen met een bekende en zijn zoon die ons daarbij hielpen. Het was vooral fantastisch voor de kinderen (zie foto): eentje vond een fossiel met daarin een zeldzame spin van 300 miljoen jaar geleden en de ander een groot stuk steen met de fossiele afdruk van een al even oude, uitgestorven schubbenboom. Dat zijn heel bijzondere vondsten, en we konden ook weer anderen ontmoeten, dus al met al zal die mooie dag ons nog lang bijblijven.
Tijden veranderen, dat realiseerde ik me op die dag nog eens extra. Zo’n fossiel staat voor iets wat er ooit is geweest en er nu niet meer is in zijn oorspronkelijke vorm. Maar op een andere manier bestaat het nog steeds en brengt het iets heel positiefs. Ik vind dat een mooie vergelijking met wat er nu gebeurt: we staan nooit stil, er is altijd beweging en (noodgedwongen) verandering. En hoe moeilijk het misschien is op zulke momenten, het brengt altijd iets nieuws!